Forum Blogowe ^{17 lat!}

no nie do końca... ostatnio urządzając mieszkanie zauważyłam, że dużo szczęśliwsza czuję się wśród ładnych mebli i dodatków niż stanu surowego

więc myślę, że w jakimś stopniu pieniądze dały mi szczęście

zadzwiwiło mnie jak wiele osób jest tutaj na "nie".

więc ja się pewnie trochę odsłonię, ale napiszę tak...
dla mnie seks i miłość to dwie różne sprawy. byłam w relacjach opartych jedynie na fizyczności i skoro mi i tym facetom to odpowiadało (nie kilku na raz

) to co w tym złego. miałam taki czas kiedy byłam po ciężkim rozstaniu i nie paliło mi się do nowego związku. ale potrzeby swoje miałam. nie mówię, że pożądanie seksualne jest fizjologią, ale mam dosyć duży temperament i wolałam "czyste" układy niż np. pójście do łóżka z kimś kto mógłby sobie narobić nadziei. po co miałam kogoś ranić?
mój obecny partner, niedługo mąż, był moim FF przez 4 lata. z przerwami na to kiedy był w związkach, albo kiedy ja byłam w relacji z kimś innym. a wtedy widywaliśmy się na kawę, kino itd bez żadnych fizycznych zbliżeń (no chyba, że buzi w policzek na przywitanie). nikt nie był skrzywdzony, byliśmy fair wobec naszych partnerów jeśli tacy byli.
naprawdę nie widzę w tym nic złego.

ja mam za sobą etap ostrej imprezy, z używkami i seksem. nie były to nowo poznane osoby, ale jednak luźne relacje. nie uważam tego za powód do dumy, ale szczerze powiedziawszy to całkiem miło to wspominam i cieszę, że spróbowałam i się wyszalałam.
teraz głowa czysta

ja nie jestem i nigdy nie byłam mocno kochliwa. mam za sobą długie związki (3.5, 2 lata). owszem było na poważnie, były dreszcze i ogień, ale ogień kiedyś przygasa. zawsze byłam zdeklarowaną przeciwniczką małżeństwa. mimo tego, że podobno kochałam.
a później po ostatnim rozstaniu poszłam w życiową imprezę, wyszalałam się za wszystkie czasy. szalałam razem z moim najlepszym przyjacielem.

a lata później szaleliśmy za sobą i znów był ogień, dreszcze, ale oprócz tego taki sam światopogląd, niewyczerpalne zasoby wspólnych tematów, wzajemny szacunek i zaufanie.
po 3 miesiącach związku mieszkaliśmy razem, dwa miesiące później byłam już w ciąży. uważam, że nic lepszego nie mogło mnie spotkać. teraz ja, przeciwniczka małżeństwa, szykuję suknię ślubną i 22 czerwca powiem tak, z całą pewnością i przekonaniem.
i teraz tak naprawdę wiem co to jest MIŁOŚĆ i wiem, że nie ma dla niej mocniejszej podwaliny niż PRZYJAŹŃ.

ja jakoś za młodu próbowałam. całkiem zabawne uczucie, ale zalepiony nos już nie do końca mi odpowiadał

. co najlepsze nie kojarzę nikogo kto, by regularnie używał...

[ Dodano: 02-06-2013, 00:32 ]
skoro z tym pomagacie to ja też podpytam.
mam bardzo podobny problem z ramkami. zmieniłam szablon na tzw. "dynamiczny" i biała ramka wróciła, a z tym kodem nie jestem sobie w stanie poradzić.

jakby ktoś mógł rzucić okiem i podpowiedzieć to byłabym wdzięczna. niestety podane przez Was kody u mnie nie znajdują zastosowania

http://goodtimes-couplethoughts.blogspot.com/

w 100% popieram zapłodnienia in vitro. nikt kto nie może mieć dziecka, a go pragnie nie zrozumie w obliczu jakiej tragedii stoją miliony osób na świecie.

a co do adopcji...
ja jestem jak najbardziej za. tylko, że procedury adopcyjne trwają w Polsce latami. wytłumaczmy to na przykładzie. poznajesz partnerkę rówieśniczkę mając 25 lat. bierzecie ślub 3 lata później (28 lat). przez 4 lata bezskutecznie staracie się o dziecko (32). okazuje się, że naturalnie (bez in vitro) nie da rady. zaczynacie myśleć o adopcji. etapy po kolei: zgłoszenie, wstępna rozmowa informacyjna, dokumenty, rozmowa z pedagogiem, badania psychologiczne, wizyta w domu, ocena komisji, szkolenia, oczekiwanie na propozycję dziecka, informacje o dziecku, kontakt z dzieckiem, wniosek do sądu, rozprawy sądowe. to trwa latami. a nie miesiącami. i teraz...
czy mając 36/37 lat podejmiesz się opieki nad Maleńkim dzieckiem? a inna sprawa... czy dostaniesz dziecko jeśli próg adopcyjny jest do 35 roku życia? czy wyrobisz się w czasie?
dla mnie te procedury są chore, ale jest jak jest i wcale to nie jest proste jak widać

z krwi jestem żydówką, rodzice dla łatwości przeszli na katolicyzm (jeden jest bóg i również synagoga jedna). nigdy nie zmuszali mnie do chodzenia do kościoła, ale mieli żal, że nie chodzę.
a ja nie chodzę i nie wierzę.
wierzę w naukę, ewolucję i uważam, że przepięknie nam tłumaczy jak to wszystko powstało. wierzę w ludzi i myślę, że jeśli ktoś jest dobrym człowiekiem to nie jest natchniony przez boga, a jeśli ktoś ma wątpliwą moralność to wcale go szatan nie skusił. każdy odpowiada sam za siebie, zwalanie naszych sukcesów czy porażek na "boską wolę" jest dla mnie niezrozumiałe.
nie potępiam ludzi wierzących, może potrzebują wiary. jedyne co mnie drażni to to, że część z nich nie jest w stanie zrozumieć mnie i chcą mnie nawracać.

pieniądze... nie dają szczęścia. owszem pomagają czuć się szczęśliwym, dają wiele możliwości, ale szczęścia samego w sobie nie.
ale skłamałabym mówiąc, że nie lubię wydawać kasy. UWIELBIAM to robić

Panowie muszę się wtrącić. Z punktu widzenia kobiety.

Jeśli macie długie i szczupłe nogi to rurki są jak najbardziej wskazane

Mój TŻ nosi rurki, dlatego, że ma do nich fantastyczną budowę. I niewiele ma wspólnego z tymi gibalcami z teledysków wierzcie mi

Myślę, że nie fason spodni stanowi o męskości, naprawdę.

nie lubię trzymać zbyt wielu rzeczy na pulpicie więc większość skrótów przerzucam do docka.

Forum Blogowe 17 lat!

Forum Blogowe ^{17 lat!}