Forum Blogowe ^{17 lat!}

2017-01-06, 13:43

______________________________________________________

2017-01-06, 20:07

Nie jestem jakoś specjalnie wrażliwy na poezję i szkoła nie dała rady wyleczyć mnie z tego.

Ale jest jeden wiersz, który zapamiętałem.

Wisława Szymborska - Kot w pustym mieszkaniu

Umrzeć - tego się nie robi kotu.
Bo co ma począć kot
w pustym mieszkaniu.
Wdrapywać się na ściany.
Ocierać między meblami.
Nic niby tu nie zmienione,
a jednak pozamieniane.
Niby nie przesunięte,
a jednak porozsuwane.
I wieczorami lampa już nie świeci.

Słychać kroki na schodach,
ale to nie te.
Ręka, co kładzie rybę na talerzyk,
także nie ta, co kładła.

Coś się tu nie zaczyna
w swojej zwykłej porze.
Coś się tu nie odbywa
jak powinno.
Ktoś tutaj był i był,
a potem nagle zniknął
i uporczywie go nie ma.

Do wszystkich szaf sie zajrzało.
Przez półki przebiegło.
Wcisnęło się pod dywan i sprawdziło.
Nawet złamało zakaz
i rozrzuciło papiery.
Co więcej jest do zrobienia.
Spać i czekać.

Niech no on tylko wróci,
niech no się pokaże.
Już on się dowie,
że tak z kotem nie można.
Będzie się szło w jego stronę
jakby się wcale nie chciało,
pomalutku,
na bardzo obrażonych łapach.
O żadnych skoków pisków na początek.

Prosto i przejrzyście - całkiem poważny traktat o przemijaniu ukryty w łatwym i przyjemnym wierszyku o kocie.

2017-01-08, 14:07

______________________________________________________
Przyjaźń rodzi się w momencie, gdy jedna osoba mówi do drugiej: "Co? Ty też? Myślałem, że tylko ja".
Clive Staples Lewis – Cztery miłości

2017-01-10, 22:09

______________________________________________________

Blogger.Klub Wiek: 29 Dołączył/a: 13 Mar 2017 Posty: 42

Powiem tak - jestem raczej zwolennikiem prozy, nie poezji, co wynika z mojego wewnętrznego upodobania, a nawet zamiłowania do tego pierwszego. Nie zmienia to jednak faktu, że poezję doceniam, szczególnie, że jej tworzenie tak naprawdę przysparza większych trudności niż napisanie książki czy opowiadania, dlatego tym bardziej podziwiam tych, którzy się nią zajmują. Jeśli chodzi o moją ulubioną poezję, to niekwestionowanym mistrzem jest dla mnie Adam Mickiewicz. Prawdziwy geniusz - potrafił napisać coś niesamowicie złożonego jak na standardy poezji, a mimo to zawsze tu i ówdzie był w stanie zawrzeć jakąś głębszą myśl. Ponadto rytmika, melodia i ogólny styl jego tekstów jest czymś, co zdecydowanie odróżnia go od innych poetów z jego okresu. Zresztą - do tej pory zastanawiam się, jak można tak długi poemat, jak Pan Tadeusz, napisać trzynastozgłoskowcem

Jak mówię - niesamowity kunszt i talent poetycki.

Oprócz tego bardzo podoba mi się poezja Juliana Tuwima. Prosta, ale jakże przyjemna w odbiorze

Ciekawy, błyskotliwy język, a do tego w każdym utworze również zostaje przemycona jakaś życiowa mądrość. Lubię także Miłosza - w jego poezji czuć niesamowite pokłady emocji, wręcz przelewa on w nią swoją osobę, co dodatkowo nadaje realizmu jego wierszom. Na koniec może jeszcze bym wymienił Futurystów - już nie konkretnego autora, a ogólnie poezję grupy. Na pewno ich styl wyróżniał się w czasie XX-lecia i mam wrażenie, że do tej pory pozostał jednym z bardziej charakterystycznych w historii polskiej poezji.

Dołączyła: 13 Lut 2018 Posty: 16

______________________________________________________
https://relewantna.blogspot.com

Forum Blogowe 17 lat!

Forum Blogowe ^{17 lat!}