Forum Blogowe ^{17 lat!}

Kolejne posty powstają u mnie na bieżąco. Nie planuję ich z wyprzedzeniem. Jednym słowem - dużo się dzieje - dużo postów; mało wydarzeń - mniej postów. Tylko nie robię zbyt długich przerw, bo mam nadzieję, że ktoś tam na moje notatki czeka... :oczami:

Mój blog jest jeszcze dzidziusiem i mam mało komentarzy, ale są one dla mnie ważne. Cieszę się, że ktoś uznał mój wpis za coś tak wartościowego, że warto go skomentować. Na szczęście nie miałam jeszcze komentarzy, które byłyby obraźliwe, albo miały na celu tylko reklamę. Lepiej mieć mniej czytelników, ale takich, którzy chcą czytać mojego bloga. Nie musi im się zawsze podobać to, co napisałam - niech krytykują, ale niech ta krytyka będzie "konstruktywna"

Mój blog zawdzięcza swoją nazwę moim ukochanym zwierzakom - psu rasy Cavalier King Charles Spaniel (popularnie nazywaną cavisiem), świnkom morskim (łac. Cavia porcellus). Przydomek hodowlany, który zarejestrowałam w FCI to właśnie "Caviarnia". Druga część nazwy - cichy kącik - wzięła się od mojego hobby - dziewiarstwo, haft, decoupage itd. Po prostu siedzę sobie cichutko i coś tam dłubię (jak powiadają moi najbliżsi).

Jestem raczkująca w blogowaniu, bo zawsze z wielką rezerwą podchodziłam do prezentowania się w przestrzeni publicznej w takiej formie. Na razie jednak mi się podoba. A mój blog ma raptem dwa miesiące.

Właśnie skończyłam czytać książkę Małgorzaty Kalicińskiej i Basi Grabowskiej "Irena". Mąż mi ją kupił, bo była w przecenie - dał za nią tylko 14 zł. A książka godna polecenia.

Jedną z moich licznych pasji jest czytelnictwo. Książki kocham od dzieciństwa i nawet skończyłam drugi kierunek - bibliotekoznawstwo, by móc pracować wśród nich. Książki traktuję jak wytchnienie i odpoczynek. Czytuję kryminały, książki sensacyjne, obyczajowe. Lubię też poradniki. Mam w domu ponad 500 książek i trudno byłoby mi rozstać się z każdą z nich. Do niektórych wracam wiele razy.

Swój pamiętnik zaczęłam pisać, kiedy miałam 13 czy 14 lat. Po urodzeniu pierwszego dziecka zaprzestałam. Moje pamiętniki leżą schowane. Postanowiłam, że kiedyś podaruję je wnukom, niech sobie nie pomyślą, że babcia to zawsze była stara i nie dotyczyły jej nigdy problemy nastolatków.

Dawno temu miałam okazję lecieć helikopterem. Pilot wiedział, że siedzę w maszynie latającej pierwszy raz w życiu, więc zrobił mi brzydki kawał: krzyknął OOOOO! i maszyna zaczęła gwałtownie obniżać lot. Myślałam, że umrę ze strachu, a ten ... piiii, piiii piiii ... śmiał się ze mnie. Nie polecam.
Samolotem leciałam raz i chyba jednak nie nadaję się do odrywania nóg od Matki Ziemi. Następnym razem do Rzymu pójdę chyba per pedes

Forum Blogowe 17 lat!

Forum Blogowe ^{17 lat!}