Forum Blogowe ^{17 lat!}

U mnie na UŚ można

koleżanka ma dwie specjalizacje: historia archiwalna i nauczycielska

Ale najlepiej tak jak napisała Kredka: zapytać i wtedy wszystko będzie jasne

No może nie codziennie- ale pamiętam że w weekend od rana do wieczora.. z przerwą na jedzenie

Czas tak potwornie szybko leciał, gdy z nim rozmawiałam..

W liceum, moim pięknym różowym liceum pewnego dnia napotkałam się na ogłoszenie forum uczelnianego, które istniało od niecałego roku.
Weszłam. Podobnie jak tu: kilka słów od siebie. Co tam. Gdzie mieszkam. Itp.
Jeden nick mnie zaintrygował.
Napisałam na gg.
Rozmowy po 10 godzin prawie każdego dnia.
Jedna szkoła- mała na dodatek- a kompletnie nie wiedzieliśmy o swoim istnieniu.
I tak- to był mężczyzna.
Rozmowa na forum przeniesiona na GG a potem do "reala" przerodziła się w najpiękniejszą pierwszą miłość.

Wydaje mi się, że pomimo tego, że forum na skalę Polski niesie ze sobą możliwość poznania większej ilości ludzi niż takie uczelniane to jednak rozczarowanie będzie bolało tak samo.
Bo w końcu liczy się tylko ta jedna osoba i to czy w rzeczywistości okaże się tak samo zachwycająca.

Jest to na pewne ryzyko.
Rozczarujemy się.
Albo staniemy się ofiarą...
Ale to samo może nas czekać w szkole, na osiedlu.

Wszędzie musimy zachować zdrowy rozsądek.

Kończąc: jestem na tak. (ha- poczułam się jak Wojewódzki:) )

Ja chrzestnych mam- ale tylko na papierze (jeśli w ogóle jest to gdzieś zapisane, prócz ksiąg w kościele...).
Przykre- aczkolwiek prawdziwe.
Jakoś tak się dziwnie ułożyło, że nie chcą utrzymywać z nami (czyt. moją rodzinką) kontaktów..
Żyjemy sobie w czwórkę i zupełnie się do tego przyzwyczaiłam- zero babć, dziadków, cioć...
Smutne?
Tak.
Nie wiem co to są takie wielkie, rodzinne święta- co za tym idzie nie tęsknie za nimi.
Czasem jest mi źle z tego powodu i na pewno nie chciałabym takich "tradycji" przekazywać moim dzieciom..
Jednak z drugiej strony- jakbym miała siedzieć przy stole z ludźmi, którzy mimo, że są moją rodziną w ogóle mnie nie znają, z którymi nie utrzymywałabym kontaktów prócz obowiązkowych telefonów z okazji np urodzin i udawać, że wszystko jest fajnie a ja się super bawię... to już wolę siedzieć w czwórkę przy stole.

Wybaczcie odbiegłam od tematu ciut...

hey

ja również zmieniłam studia- nie dlatego, że marna czekałaby mnie przyszłość po nich- bo jednak prawo na pewno jakąś kasę mi przyniesie..

Po 1 roku zrezygnowałam ( i nie- nie chodziło tu o oceny, bo o dziwo było mi łatwo zdobywać 4..), bo to nie było dla mnie...
Najgorsze było to, że gdy na kolokwium przychodziło mi się nauczyć dajmy na to tych 150 ( co jeszcze strasznie nie jest) większość z tego musiałam wykuć tak jak tam podali od A do Z- wliczając nawet przecinki.. nie można było powiedzieć tego samego swoimi słowami.. wiem, że to marny powód ale strasznie mnie irytowało. Poza tym- rodzina. Nikt nie jest prawnikiem.. a to jest minus, gdy przychodzi czas na aplikacje..
No i egzamin z historii prawa

cudo!

wtedy stwierdziłam, że chyba jednak historia to jest to. A jak się dowiedziałam, że jest historia ze specjalnością archiwalną to już w ogóle...
Więc studiuję sobie tą historię a od października również historię sztuki, bo stwierdziłam, że ładnie mi się będzie to komponować

i nie żałuję tego prawa- poznałam niesamowitych ludzi a co najważniejsze- uczę się z przyjemnością

Jasne

zawsze to jakaś powtórka dla mnie

hey

Z miłą chęcią mogę pomóc z historii

Może będziecie potrzebować jakiś materiałów na referat/wypracowanie lub po prostu mieć wytłumaczony temat w bardziej przyswajalnym języku

Studiuję- chętnie pomogę

zainteresowanych proszę o kontakt przez gg: 9112834

Forum Blogowe 17 lat!

Forum Blogowe ^{17 lat!}