Forum Blogowe ^{17 lat!}

Fantastyka, science-fiction... mam też masę książek o Japonii, wręcz małą biblioteczkę, ale jeszcze nie dałam rady przebrnąć przez wszystko. Teraz wkręciłam się w Koreę Południową. Jest niewiele pozycji na ten temat, zdecydowanie mniej jak o Kraju Wschodzącego Słońca, więc chłonę co nawinie się pod rękę :3

Wypowiem się jako dziewczyna :p
Grywam trochę (sporo?), głównie na konsolach - posiadam Nintendo DSa i PS3, na komputerze też się zdarzy, głównie visual novelki ale i jakiś World of Tanks czy Darkest Dungeon też się przewinie. Poza graniem tworzę też gry (wyżej wspomniane visualki, raz zabrałam się też za platformówkę). Z narzekaniem ze strony płci męskiej nie spotkałam się nigdy, bo wybieram sobie osoby o podobnych zainteresowaniach, czyli mniejszych bądź większych nerdów, ZAWSZE są to gracze. Z moim chłopakiem często razem gramy i prezentujemy (bądź streamujemy na skajpaju) sobie wzajemnie co fajniejsze gry. Spotykając się - partyjka bijatyki na PS3 obowiązkowo! Jest to spora część naszego życia, niemal codziennie o tym rozmawiamy i wymyślamy nowe gry, więc śmiem twierdzić, że podoba mu się to. Mówi mi o tym często gdy np. pokazuje mi jakąś grę u siebie a mnie spodoba się na tyle, że sama ją ściągam i w nią gram

Co do kobiecych lig - nie mam zdania, nie spotkałam się. Popularno-casualowe LOLe czy CSy to nie moja bajka. Nie chcę oceniać bo nie widziałam i nie znam osobiście, ale coś mi się wydaje że przynajmniej 1/3 lasek biorących udział w takich rzeczach robi to na pokaz. Podobnie jak ze streamowaniem gier... z cycem na wierzchu :p

Zależy jak bardzo te tematy są ze sobą powiązane. Np. dla mnie włosy, kosmetyki i moda - to są całkiem podobne tematy i mogą być, jak najbardziej, na jednym blogu, po prostu pod trzema różnymi tagami. Miło by było jeśli każda kategoria uzupełniana byłaby w miarę równomiernie. Podobnie z osobami robiącymi blogi geekowe - książki, gry, komiksy - też jak najbardziej trzyma się to kupy. Ale mając swojego ulubionego włosowego bloga nie miałabym najmniejszej ochoty czytać tam o polityce czy sporcie, no chyba, że byłby to jakiś jednorazowy post i zawierałby coś bardzo odkrywczego (no ale nie ma co ukrywać, to się nie zdarza. Każdy sądzi że ma jakieś niesamowite idee a tak naprawdę jest to albo ubranie w słowa tego, co wie każdy, albo powtarzanie po kimś innym).

Cieszy mnie, że Visualki nie są zupełnie nieznane w Polsce. Oczywiście jest to dość czasochłonna rozrywka. Da się znaleźć, rzecz jasna, jakieś tytuły które można przejść w 2 godziny czy mniej, ale wiadomo, jakość fabuły w takich grach może zostawiać trochę do życzenia. Aczkolwiek jedna z moich ulubonych visualek - a2 ~a due~ - jest krótka, darmowa, dobrze zrobiona i równie dobrze napisana. Więc jak widać są wyjątki od reguły. Dzięki za wspomnienie o SC2VN, nie znałam jej ale właśnie ogrywam :p

Mam zakładkę "O mnie" w której jest informacja o moim imieniu, zainteresowaniach i zachęta do współpracy i kontaktu. Bez zdjęcia, z pikselowym avatarem odpowiadającemu mojemu wyglądowi w rzeczywistym świecie. Nie wiem co więcej mogłabym napisać, żeby nie było to przesadzone i na siłę. Widać raczej co mam w głowie i co lubię na podstawie moich postów, nie potrzeba do tego dodatkowej strony. Myślę, że nie ma co się jakoś przesadnie reklamować ani opisywać swoich życiowych historii, nie wiem kogo miałoby to interesować... Albo co czytelnicy chcieliby o mnie wiedzieć.

Uwielbiam ten serial!

Myślę, że może spodobać się nawet nie-geekom, chociaż oczywiście tacy widzowie na pewno będą czerpać mniej przyjemności z oglądania, bo nie wyłapią wszystkich nawiązań bądź nie będą zachwycać się rzeczami stojącymi na półkach w ich pokoju. Ze rozumieniem żartów nie powinno być natomiast żadnych problemów, no chyba, że mają oglądać to antykomputerowi rodzice :p

Czy ktokolwiek tutaj siedzi w temacie Visual Novelek?
Jeśli nie, to po krótce opiszę o co w tym chodzi.

Wikipedia podpowie nam to:
Powieść wizualna (ang. visual novel) - gra komputerowa, będąca rodzajem fikcji interaktywnej, charakteryzująca się multimedialnym przedstawieniem najczęściej obszernej, nieliniowej fabuły z pierwszoosobową narracją wraz ze statyczną grafiką w stylu anime lub żywymi obrazami, podkładem muzycznym i niekiedy głosowym.

W japońskiej terminologii rozróżnia się gry powieściowe, które składają się przede wszystkim z narracji i mają niewiele elementów interaktywnych (NVL) oraz gry przygodowe, które mogą zawierać bardziej urozmaiconą rozgrywkę (ADV). To rozróżnienie zatarło się jednak poza Japonią, gdzie zarówno gry NVL, jak i ADV powszechnie nazywane są powieściami wizualnymi.
Gry te popularne są szczególnie w Japonii, gdzie stanowiły blisko 70% gier komputerowych wydawanych w 2006 roku.

Powieści wizualne rzadko tworzone są na konsole gier wideo, choć popularniejsze gry są czasem na nie portowane. Bardziej znane powieści wizualne są też często adaptowane do powieści ilustrowanych, mang czy anime.

Zaś moja wersja wygląda tak:
Jak widać, jest to typowa japońszczyzna. Po części gra, po części książka z ilustracjami. W jakiej tematyce są te powieści? Horror, obyczaj, komedia, erotyk - przeogromna różnorodność. Zaczyna się od tego, że jako gracz, wcielamy się w głównego bohatera danej historii. Wydarzenia poznajemy z perspektywy bohatera, czytamy zarówno jego słowa jak i myśli. Rozmawiamy z ludźmi, szwędamy się tu i tam.

Idziemy więc sobie drogą, którą fabuła nas prowadzi, do czasu, aż pojawi się możliwość wyboru odpowiedzi. Na przykład ktoś spyta nas czy chcemy pójść z nim na kawę czy nie. Od tego co wybierzemy zależeć będą dalsze losy naszej postaci. Niekiedy w "nagrodę" dostajemy jakiś ładniejszy obrazek. I tak dalej, i tak dalej...

Standardowo Visual Novel zawiera kilka różnych zakończeń historii, zarówno dobrych jak i złych, więc odkrycie wszystkich zajmuje trochę czasu. Całkowite przejście najbardziej znanych tytułów może zająć nawet 30 (właściwie to nawet ponad 50) godzin. Ale spokojnie, są też i krótsze, dwugodzinne tytuły.

Co w tym takiego fajnego? Historie. Przede wszystkim historie. Gry, które opierają się na literkach oraz obrazkach muszą oferować wciągające, dobrze napisane historie, żeby w ogóle kogokolwiek zainteresować. Nie będzie tajemnicą, że wśród visual novels oraz pochodnych jest wiele najlepszych fabuł gier wideo.

Przede wszystkim jednak, visual novels dotykają problemów rzadko poruszanych w innych gatunkach grach wideo - miłości, śmierci, choroby, problemów życia codziennego, rozterek moralnych, randkowania (ciężko nazwać to "problemem", choć dla niektórych na pewno za łatwe to nie jest). Oczywiście nie są to same smęty, o nie, wszystkie zależy od tytułu który wybierzemy.

Podsumowując?
Visual novels to "tylko" książeczki z obrazkami i wyborami. Ale to bardzo interesujące gry, pokazujące jak niewielkim nakładem środków robić fantastyczne historie, lub wciągające tasiemce. Osobiście mogę polecić te gry każdemu, kto czuje się na siłach by przeczytać całą książkę w języku angielskim i osobom spragnionym dobrych historii.

No więc? Czy zainteresowałam chociaż jedną osobę? W razie czego z chęcią polecę kilka tytułów w zależności od zainteresowań ;3

Żaden. Zalety korzystania z Linuxa :p

Nie mogę być bardziej ZA. Jestem zapisana w bazie dawców szpiku, a przy sobie zawsze mam oświadczenie, że w razie śmierci moje organy mają być przekazane komuś innemu. Nie widzę w tym żadnego problemu, nie widzę również niczego złego (a raczej tylko same plusy) jeśli ktoś z moich bliskich miałby zrobić coś takiego (a wiem, że niektórzy mają takie obawy, właśnie związane z oddawaniem organów po śmierci przez kogoś z rodziny, dziecko najczęściej).
Mnie już nie będzie, to niech komuś pozwoli to żyć trochę dłużej!

Jak dla mnie taka przyjaźń jest możliwa... ale jednak PO przejściu fazy zauroczenia drugą osobą. Bo chyba jednak zawsze tak jest, jak jest się z kimś blisko, znaczy się z przyjacielem właśnie. W końcu, nawet jeśli ta druga osoba nie jest jakoś bardzo atrakcyjna, pojawia się w głowie pytanie... "A co gdyby?". Inaczej chyba nie jest to relacja na tyle silna, by mogła być nazwana przyjaźnią. Jak już powiedziałam, wtedy trzeba tylko to przetrwać i, w moim przypadku tak przynajmniej było, jest świetnie ;> Wiadomo, często takie coś kończy się związkami, później wszystko się wali i później nie jest już tak, jak "dawniej". Więc jeszcze raz - kwestia przeczekania. Coś niecoś mogą wiedzieć o tym osoby troooszkę nieśmiałe. U mnie było to tak, że nastąpiły wakacje w czasie których nie widziałam się z przyjacielem. Trochę pomyślałam, ostygłam. I tyle.

Arcypanda, bo... Bo lubię Pandy i Arcymagów :p

Samochód? Niee, motor, tylko motor!

Forum Blogowe 17 lat!

Forum Blogowe ^{17 lat!}