Forum Blogowe ^{17 lat!}

Blogger.Klub Wiek: 29 Dołączyła: 01 Lip 2013 Posty: 18

______________________________________________________
http://charlie-fotografia.blogspot.com/ <-- mój blog o fotografii

Blogger.Klub Dołączyła: 04 Maj 2013 Posty: 7

Ooo, lektury szkolne, wiele razy na nie narzekałam. Niemniej mam kilka ulubionych.
Króluje "Potop" H. Sienkiewicza, pochłaniałam wręcz tą powieść.
"Pan Tadeusz" - ok, też przypadł mi do gustu.
"Mendel Gdański" - mądra i wzruszająca lektura, choć krótka.
"Kamienie na Szaniec" - niesamowita książka.
"O psie, który jeździł koleją" - ulubiona książka z dzieciństwa.
"Tajemniczy Ogród" - uwielbiam tę książkę do dzisiaj, ale nie mogę sobie przypomnieć czy była moją lekturą. Teraz w spisie lektur dla szkoły podstawowej jest, ale czy była jak ja się uczyłam? Czytałam ją w dzieciństwie bardzo często, więc teraz nie pamiętam, czy czytałam też na lekcje polskiego.

2013-07-19, 07:34

Ja żałowałem, że na liście nie było Ogniem i mieczem, które lubię, natomiast trzeba się było męczyć z Potopem

Zresztą większość lektur mnie nudziła i męczyłem się nad nimi. Przy tym nie jest tak, że nie lubię czytać książek, wręcz przeciwnie - uwielbiam.

2013-07-29, 15:30

______________________________________________________
Wszystkich moli książkowych zapraszam na
www.internetowa-biblioteczka.blogspot.com

2013-07-29, 15:42

"Zbrodnia i kara" była niezła. A lekturą, która podobała mi się najbardziej było "Ferdydurke"

Blogger.Klub Dołączył/a: 20 Lip 2013 Posty: 40

Większość lektur szkolnych do mnie nie trafiała. Może po prostu ich nie rozumie i zrozumie za jakiś czas, sam nie wiem. Często interpretowałem je na własny sposób, np. Werter - pajac, nie facet.

2013-07-30, 20:20

Co do Wertera to ucieszyłem się kiedy umarł. Głęboko westchnąłem i powiedziałem: wreszcie.

Blogger.Klub Dołączył/a: 30 Lip 2013 Posty: 49

Od czasu Krzyżaków w 2 gimnazjum nie czytałem lektur. Wolałem sam wybierać sobie książki

2013-08-11, 09:09

______________________________________________________
Zapraszam do spróbowania:

Koktajl kulturalny

2013-08-12, 18:39

______________________________________________________
Felietony, w szczególności motoryzacyjne, pisane w niebanalny sposób:
http://mateuszchomicki.pl

Blogger.Klub Wiek: 38 Dołączyła: 16 Sie 2013 Posty: 15

______________________________________________________

2013-09-09, 17:08

Lektury szkolne mają to do siebie, że uczeń – w mniejszym bądź większym stopniu - nigdy ich nie lubi. Pamiętam, że przymus(!) czytania czegoś, na co akurat nie miałam ochoty, potrafił bardzo negatywnie wpłynąć na postrzeganie danej treści, a kiedy dochodziło do tego szczegółowe przepytywanie, każda książka z przyjemności, przeobrażała się w mały koszmar. W czasach szkoły średniej, bardzo często czułam się niczym Gałkiewicz na lekcji prowadzonej przez profesora Bladaczkę, gdzie wmawiano mi, że "Słowacki wielkim poetą był";)

Mimo wszystko, w kanonie obowiązkowych lektur, znalazłam kilka pozycji, do których nie zniechęcił mnie nawet nauczyciel języka polskiego. Przede wszystkim była to "Ferdydurke" Witolda Gombrowicza. Bunt Józia przeciwko gębom, formie i upupianiu, o dziwo, stał się dla mnie tematem na tyle fascynującym, że książę przeczytałam dwa razy, a następnie sięgnęłam po m.in. gombrowiczowskie "Dzienniki". "Ferdydurke" momentami jest nonsensowna i karykaturalna, ale w tym właśnie drzemie potencjał książki. Lektura była miłym oderwaniem od patetyczności, do której w jakimś tam stopniu uczeń jest przyzwyczajany, a przy okazji poruszyła tematy, mające dla mnie szczególne znaczenie. Gdyby "Ferdydurke" została okrzyknięta arcydziełem, z pewnością bym się nie poczuła urażona, jednak sam autor i tak by stwierdził, iż "nie warto rozwodzić się nad Ferdydurke, która przecież jest cyrkiem a nie filozofią" (W. Gombrowicz, Dziennik 1953-1956).

Kolejną lekturą jest "Zbrodnia i kara" Fiodora Dostojewskiego. Do dziś pamiętam swoje rozważania na temat postępowania Raskolnikowa oraz te wszystkie skrajne wnioski, do których dochodziłam. Na uznanie zasługuje specyficzny opis Petersburga, który przede wszystkim nie był nudny. Dodatkowo, Dostojewski tak umiejętnie opisał reakcje Rodiona, że chwilami popadałam w identyczne nastroje, jakich doświadczał bohater (bez mordowania lichwiarek, oczywiście)

"Ósmy dzień tygodnia" Marka Hłaski, również wzbudził we mnie ogromne zainteresowanie oraz fascynację. Jest to – podobnie jak w przypadku "Ferdydurke" – opowiadanie, które rozpoczęło moją przygodę z całą twórczością autora. "Ósmy dzień tygodnia" był zatem jedną z tych opowieści, która pozostała w mej głowie na bardzo długo. Brutalna i nieco wyolbrzymiona rzeczywistość wieku dwudziestego, gdzie "Izolda mieszka w burdelu, a Tristan pije z sutenerami na rogu", ma swój specyficzny klimat, który jak najbardziej przypadł mi do gustu.

Forum Blogowe 17 lat!

Forum Blogowe ^{17 lat!}